امـسـال هـم نـوکـر حـسـابـم کـردی آقا            بـد بــودم امّـا انــتــخــابــم کــردی آقـا

در مـجـلـس روضـه مرا هـم راه دادی            یک بـار دیـگـر مـسـتـجـابـم کردی آقا

اصلاً نگفتی که برو، برگرد، جا نیست            آه از خـجـالـت خـیـسِ آبــم کـردی آقـا

کـوهِ گـنــاهــم را تو نـادیــده گـرفـتــی            با لطف خـود غــرق ثـوابـم کـردی آقا

مـثـل هـمـیـشـه آبــرویــم را خـریــدی            پـیـش هـمـه عـالــی جـنـابـم کـردی آقا

از اولش کــارِ تــو ذرّه پــروری بــود            در آخــرش هــم آفـتــابــم کــردی آقــا

بالِ فـرشـتـه فـرشِ راهِ عـرشـی ام شد            تا «خـادم الـزّهـرا» خطابـم کردی آقا

زهرا نوشت و پای آن را مُهـر کردی            بـا ایـن قـبـالـه کـامـیـابــم کــردی آقــا

یک «آه مــادر» گـفـتی و آتش گـرفتم            از مـیـخ در گـفـتـی کـبـابــم کردی آقا